ในยุคศตวรรษที่ ๒๑ ที่การเรียนรู้ในโรงเรียน (และมหาวิทยาลัย) ต้องเปลี่ยนไปจากเดิมโดยสิ้นเชิง ครูต้องเปลี่ยนบทบาทจาก “ครูสอน” (teacher) มาเป็น “ครูฝึก” (coach) หรือครูผู้อำนวยความสะดวกในการเรียน (learning facilitator) การศึกษาต้องเปลี่ยนจากเน้นการสอน (ของครู) มาเป็นเน้นการเรียน (ของผู้เรียน) เปลี่ยนจากเน้นการเรียนของปัจเจก (Individual Learning) มาเป็นเรียนร่วมกันเป็นกลุ่ม (Team Learning) เปลี่ยนจากการเรียนแบบเน้นการแข่งขันมาเป็นเน้นความร่วมมือหรือช่วยเหลือแบ่งปันกัน ครูเปลี่ยนจากการบอกเนื้อหาสาระ มาเป็นทำหน้าที่ สร้างแรงบันดาลใจ สร้างความท้าทาย ความสนุกในการเรียนให้แก่ศิษย์ โดยเน้นออกแบบโครงการให้ผู้เรียนแบ่งกลุ่มกันลงมือทำเพื่อเรียนรู้จากการลงมือทำ (Learning by Doing) เพื่อให้ได้เรียนรู้ฝึกฝนทักษะเพื่อการดำรงชีพในศตวรรษที่ ๒๑ (21stCentury Skills) เช่น สร้างการเปลี่ยนแปลงปณิธานความมุ่งมั่นขั้นพื้นฐาน โดยจากเน้นการสอน เป็นเน้นการเรียนรู้, จากเน้นสิ่งที่สอน เป็นเน้นสิ่งที่ผู้เรียนได้เรียนรู้ เป็นต้น
เอกสารอ้างอิง หัวข้อ องค์ความรู้การจัดการเรียนการสอนในศตวรรษที่ 21 (ตอนที่ 1-ตอนที่ 6)
วิจารณ์ พานิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่
21. กรุงเทพฯ:
พับลิเคชั่น.
วิจารณ์ พานิช. (2556). สอนนอกกรอบ ยุทธวิธีจับศิษย์. กรุงเทพฯ:
สหมิตรพริ้นติ้งแอนด์พับลิสชิ่ง.
พับลิเคชั่น.
วิจารณ์ พานิช. (2556). สอนนอกกรอบ ยุทธวิธีจับศิษย์. กรุงเทพฯ:
สหมิตรพริ้นติ้งแอนด์พับลิสชิ่ง.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น